ძვ.წ. 6000-5800 წლით დათარიღებული ღვინის ქიმიური მტკიცებულებები, ძველი თიხის ნარჩენებისგან, მიღებული იქნა გადაჭრილ გორასა და შულავერის გორას არქეოლოგიურ ძეგლებში, თბილისიდან დაახლოებით 50 კმ სამხრეთით. ნარჩენები ღვინის სახით განისაზღვრა, რადგან ისინი შეიცავს ტარტარულ მჟავას, რომელიც ახლო აღმოსავლეთში ევრაზიის ყურძნის (ვიტის ვიინფერის) დიდი რაოდენობითაა და მისგან დამზადებული ღვინო. სხვა ორგანული მჟავების გამოვლენა (მარიკა, ლიმტი და ციკინი), ასევე ევრაზიის ყურძენში აღმოჩენილია დადასტურებული მტკიცებულებები.
ღვინის ნარჩენები ამოღებულ იქნა დიდი ზომის ქილებში, რომლებიც სავარაუდოდ გამოიყენება ფერმენტაციის, დაბერების და შენახვისთვის. ამ აღმოჩენის დაწყებამდე, ძველ ქიმიურად გამოვლენილი ღვინო Hajji Firuz Tepe (ირანი) დათარიღებული დაახლოებით 5400-5000 BC. ეს ახალი დასკვნები დაახლოებით 600-1000 წლით ადრეა და მიუთითებს, რომ ღვინის დამზადება და მევენახეობა უკვე 8000 წლის წინათ იყო.
კვლევა ჩაატარა პროფესორმა პატრიკ მაკგოვერნმა, პენსილვანიის უნივერსიტეტის არქეოლოგიისა და ანთროპოლოგიის მუზეუმის მოლეკულურმა არქეოლოგმა და წამყვანმა ავტორმა “სამხრეთ-კავკასიის ადრეული ნეოლითის ღვინო სამხრეთ კავკასიაში”,სხვადასხვა ქვეყნის მეცნიერებთან ერთად: საქართველო, საფრანგეთი, იტალია, ისრაელი, კანადა, დანია და აშშ, რომლებიც მონაწილეობდნენ “ქართული ყურძნისა და ღვინის კულტურის კვლევის პროექტში”, მოცემული დასკვნა 2017 წლის 13 ნოემბერს მეცნიერულ ჟურნალ “Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) ელექტრონულად გამოიცა.
3 წლიანი კვლევის შედეგებმა (2014-2017) და 7 ქვეყნის მეცნიერებმა დაადასტურეს, რომ საქართველო არის მეღვინეობის უძველესი წყარო. ქართული ღვინისა და ღვინის კულტურის კვლევის საერთაშორისო მულტიდისციპლინარული კვლევითი პროექტი განხორციელდა ასოციაცია ქართული ღვინის ინიციატივით საქართველოს მთავრობისა და საქართველოს ღვინის ეროვნული სააგენტოს მხარდაჭერით.
